Children of men ( Τα παιδιά των ανθρώπων)...

Τί καλύτερο για ένα χαλαρό Σάββατο βράδυ-ειδικά μετά από μια εβδομάδα εκνευριστικής γρίπης-από μια καλή ταινία στον κινηματογράφο...

Επέλεξα λοιπόν κι εγώ, να δώ την την κινηματογραφική μεταφορά,από τον Alfonso Cuaron, του σκοτεινού φουτουριστικού θρίλερ της P.D. James, γραμμένο το 1993, Children of men.

Τοποθετημένο στο 2027, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, παρουσιάζει τη Βρετανία σε καθεστώς σύγκρουσης του κυβερνητικού στρατού και διαφόρων αναρχο-επαναστατικών φατριών, βρώμικη, σκοτεινή και επικίνδυνη, με τεράστιο πρόβλημα μετανάστευσης.

Από το 2009, όλες οι γυναίκες του κόσμου άρχισαν να γίνονται στείρες με αποτέλεσμα να μη υπάρχουν πλέον γεννήσεις και το ανθρώπινο είδος να οδεύει προς την εξαφάνισή του. Όταν ο νεότερος άνθρωπος του κόσμου, 18 ετών, δολοφονείται το μέλλον διαγράφεται ακόμα πιο δυσοίωνο. Το μέλλον αυτό φαντάζει σα την τιμωρία που θα υποστεί ο άνθρωπος για τον εκφυλισμό του περιβάλλοντος και της ίδιας του της φύσης.

Η αλήθεια είναι πώς δεν είμαι και η πιο φανατική οπαδός των φουτουριστικών ταινιών, οπότε ομολογώ πως πήγα να δω την ταινία με κάποια δόση προκατάληψης..

Και ενώ στην αρχή νόμιζα πώς είναι άλλη μια "κλασσική για το μέλλον του κόσμου " ταινία, συνειδητοποίησα πολύ νωρίς πως έκανα λάθος..

Εκπληκτικές ερμηνίες-ειδικά ο Michael Caine-μια ατμόσφαιρα καθηλωτική, ρεαλιστική και εντυπωσιακής λεπτομέρειας και ένα τέλος που σε συνδιασμό με την εξέλιξη της υπόθεσης σου αφήνει πολλές- μα πολλές σκέψεις και μία ελπίδα πώς πάντα στο βάθος και των πιο δύσκολων καταστάσεων υπάρχει φως...αρκεί να είσαι διατεθιμένος να ανοίξεις τα μάτια σου και να το δείς..