Do we really can???

Εγώ προσωπικά δεν θα το κρύψω. Είμαι χαρούμενη από τη χθεσινή νίκη του Ομπάμα...

Και πώς να μην είμαι όταν παίρνει τη θέση του κατα τη γνώμη μου χειρότερου-πιο αμόρφωτου και άξεστου πολιτικού που έχω δει τα τελευταία χρόνια...Ενός πολιτικού (;) που με τη βοήθεια πολλών "καλοθελητών" έφερε τον κόσμο άνω κάτω, κατέστρεψε ολόκληρες χώρες, απαξίωσε πολιτισμούς και σκότωσε χιλιάδες αμάχους...
Η δική μου αγανάκτηση ως πολίτης της μικρής Ελλάδας είχε φτάσει στο απροχώρητο, πόσο μάλλον των Αμερικανών πολιτών που εκτός από τη δική τους καθημερινότητα που έφτανε μέρα τη μέρα στον πάτο έβλεπαν μια παγκόσμια κοινότητα να κατακρίνει τη χώρα τους όλο και πιο έντονα.
Στο πρόσωπο του Ομπάμα είδαν την ελπίδα...Πίστεψαν πως μπορούν κάτι να αλλάξουν με τη μικρή τους ψήφο ο καθένας και το τόλμησαν...Και αυτό μακριά από προκαταλήψεις, ρατσισμό και διακρίσεις.

Και όσο και αν κάποιοι θέλουν να πιστεύουν πως αυτά θεωρούνται αυτονόητα το 2008 είναι βαθιά γελασμένοι! Ζούμε σε μια Ευρώπη που ξέρει να δείχνει το φιλάνθρωπο πρόσωπό της μόνο μέσω της unicef και άλλων οργανώσεων στέλνοντας χριστουγεννιάτικες κάρτες και κάνοντας συναυλίες για να σώσει τον τρίτο κόσμο ενώ ταυτόχρονα αδιαφορεί για τον μετανάστη που μένει και δουλεύει σ αυτή...(Ας μην ξεχνάμε τί έγινε στη Γαλλία πρίν κάποιους μήνες...)
Και το χειρότερο είναι οτι ζούμε σε μια Ελλάδα που θεωρεί τους μετανάστες πολίτες δεύτερης κατηγορίας, χωρίς να τους έχει κατοχυρώσει καν πολιτικά δικαιώματα και χωρίς να αναγνωρίζει την ύπαρξή τους ουσιαστικά στη χώρα...
Ξαφνικά γίναμε όλοι οι απόλυτοι δημοκράτες που νομίζουν οτι μπορούν να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα εκ του ασφαλούς...Ας τολμούσε να βάλει υποψηφιότητα στη Ελλάδα ένας γιός Αλβανού, Πολωνού, Πακιστανού κ.ο.κ και μετά θα σας έλεγα εγώ που θα τους γράφαμε τους δημοκρατικούς θεσμούς!

Βιαζόμαστε όλοι να κρίνουμε τον Ομπάμα και γενικότερα την επιλογή αυτή του αμερικανικού λαού πρίν κάν δούμε έστω και ένα αποτέλεσμα...

Το αν θα πετύχει ή όχι είναι κάτι που ο χρόνος θα δείξει..Εμένα μου αρκεί το οτι έδωσε την ελπίδα για κάτι καλύτερο..Αλήθεια από πότε έχουμε να νιώσουμε κάτι αντίστοιχο στη χώρα μας και στην Ευρώπη γενικά;;;
Από πότε έχουμε να δακρύσουμε με έναν πολιτικό λόγο όπως δάκρυσαν οι Αμερικανοί με τον Ομπάμα;; Γιατί να βιαστούμε να τους κρίνουμε και να τους θεωρήσουμε ευκολόπιστους και αφελείς; Έχουμε απαξιώσει εντελώς την πολιτική και έχουμε προκαταβάλει τους εαυτούς μας οτι τίποτα καλό δεν πρόκειται να φανεί στον ορίζοντα...Έχουμε γίνει τόσο κυνικοί που κάτι που μπορεί και να είναι αληθινό το θεωρούμε εκ των προτέρων ύπουλο και ψεύτικο...

Προσωπικά δεν έχω ακούσει ποτέ πολιτικό στη χώρα μου να μιλάει και να χαράζει στην ψυχή μου ένα όραμα και μια ελπίδα για το μέλλον...Αν οι Αμερικανοί το ένιωσαν με τον Ομπαμα τους θεωρώ απλά τυχερούς και κατα βάθος τους ζηλεύω και λίγο...

Μακάρι να το ένιωθα κι εγώ για λίγο και ας ήταν και πλασματικό...
Ας αφήσουμε λοιπόν τους Αμερικανούς να το χαρούν, έστω και εν μέσω μιας κρίσης σαν και αυτή που όλος ο κόσμος βιώνει...Ας μην τους στερήσουμε το όνειρο με τις ξενέρωτες κριτικές μας έστω και αν κρατήσει λιγότερο απ'ότι νομίζουν...Ο χρόνος θα δείξει...