Τίποτα δεν πάει χαμένο...

Δυστυχώς αυτή η χώρα δεν μαθαίνει ποτέ... δεν είναι η πρώτη φορά που στα χρόνια της "δημοκρατίας" ο λαός θρηνεί τον άδικο χαμό ενός αθώου ανθρώπου...
Πρώτος νεκρός- που οι περισσότεροι από εμάς τους μικρότερους δεν θυμόμαστε καν- ο μαθητής Σιδέρης (Ισίδωρος) Ισιδωρόπουλος την Παρασκευή 30 Απριλίου του 1976, παραμονή Πρωτομαγιάς...

Στις 16 Νοεμβρίου του 1980 η Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο Ιάκωβος Κουμής πέφτουν νεκροί κατά τη διάρκεια πορείας του Πολυτεχνείου....

Στις 17 Νοεμβρίου του 1985 ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων ( O Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής").

Στις 8 Ιανουαρίου του 1981 δολοφονήθηκε στην Πάτρα ο μαθηματικός Νίκος Τεμπονέρας από τον τότε πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαίας και δημοτικό σύμβουλο Ιωάννη Καλαμπόκα μετά πό θανάσιμο χτύπημα με λοστό στο κεφάλι κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων στο 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο Πάτρας. (Ο Καλαμπόκας δικάστηκε στο Βόλο και καταδικάστηκε πρωτόδικα για φόνο εκ προμελέτης σε ισόβια δεσμά, ενώ αργότερα η ποινή του μειώθηκε. Βγήκε 3 χρόνια μετά την φυλάκισή του).

Και φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πρόσωπα σαν τον Γρηγόριο Λαμπράκη και τον Σωτήρη Πέτρουλα....

Ο Σωτήρης Πέτρουλας, σύμβολο της γενιάς του 1-1-4 δολοφονήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1965 μετά από τη βίαιη παρέμβαση της αστυνομίας σε διαδήλωση φοιτητών...

Στις 22 Μαίου του 1963 πέφτει νεκρός μετά από ομιλία ο τότε βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης μετά από θανατηφόρο χτύπημα που δέχθηκε στο κεφάλι από τους παρακρατικούς Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη...

Και ερχόμαστε στο σήμερα....Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 όπου η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται...Σαν να μην έχει περάσει μια μέρα, σαν να μη μάθαμε τίποτα από τα λάθη μας... Ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος περνάει στην αιωνιότητα μαζί με όλους τους υπόλοιπους....Και ένα αναπάντητο ερώτημα πλανάται στον αέρα...ΓΙΑΤΙ;;;

Και ας μην ξεχνάμε την περίπτωση της ζαρτινιέρας....τα πράσινα σταράκια...και τον φοιτητή που πέφτει αιματοκυλισμένος μετά από φοιτητική πορεία και γίνεται πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες...
Και πόσες άλλες περιπτώσεις που ίσως ποτέ δεν μάθαμε......

Κάθε γενιά δυστυχώς έχει τους δικούς της νεκρούς που γίνονται σύμβολα και περνούν στην αιωνιότητα...Άδικος ο θάνατός τους; σίγουρα.... όμως όπως λέει και το τραγούδι...

"Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή
Τ'όνειρο σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί..."