New York-New York!!

Ήταν νομίζω χριστούγεννα του '98, '99...κάπου εκεί..δε θυμάμαι ακριβώς....
Οι γονείς μου είχαν πάει ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη...Ένα πρωί, λοιπόν, η μητέρα μου σκέφτηκε να κάνει μια βόλτα στο κέντρο της πόλης για να χαζέψει τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα....
Και εκεί που περπατούσε, στο κέντρο του κέντρου της πόλης, μέσα στην κίνηση, τον κόσμο, τα φώτα και τη φασαρία, ακούει μια φωνή να λέει: "Που πας μωρ' κούτσουρο; Δε βλέπς; Θα σε πατήσουν τα αυτοκίνητα!"
Γυρίζει έκπληκτη και βλέπει μια γιαγιά να μαλώνει έναν παππού..Δεν έχασε ευκαιρία- πως θα μπορούσε άλλωστε- και τους πλησίασε.. Είχαν έναν πάγκο και πουλούσαν κάστανα...Τους ρώτησε από που είναι- ψέμματα θα πω οτί θυμάμαι από που!- και πώς βρέθηκαν στη Νέα Υόρκη...Της είπαν πως είχαν εκεί πολλά χρόνια, από νέοι... Πήγαν γυρεύοντας μια "καλή τύχη", τότε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα που έφευγαν από την Ελλάδα τόσοι και τόσοι μετανάστες...Και μιλούσαν για τον τόπο τους με μια γλυκόπικρη νοσταλγία...
Όταν τους ρώτησε πως και δε γυρίσαν ποτέ πίσω, της απάντησαν: "Ε μωρ' κοπέλα μου, δεν κάναμε προκοπή.."
Η μητέρα μου έφυγε και αυτοί μείναν και θα μένουν ακόμα εκεί..Να πουλάνε κάστανα στο κέντρο της Νέας Υόρκης...Εξάλλου δεν τους μένουν και πολλά χρόνια ακόμα να κάνουν την "προκοπή" που θέλουν για να γυρίσουν πίσω.....