Τί σου είναι οι φίλοι....

Τελικά όταν έχεις καλούς φίλους το καταλαβαίνεις μεν από τα απλά και τα καθημερινά, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις όταν τους βλέπεις να συμπάσχουν με το άγχος σου, την αγωνία σου και να σε "σπρώχνουν" μπροστά με το κουράγιο τους δεν θές τίποτα άλλο...
Και πραγματικά δεν ξέρω τί θα έκανα και πώς θα τελείωνα τη διπλωματική μου χωρίς κάποιους από αυτούς...
Πάνο, Κατερίνα, Περσεφόνη, Αλεξάνδρα και Πέτρο σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όλη σας την συμπαράσταση ειδικά τις τελευταίες μέρες πρίν την παρουσίαση...
Τώρα που τελείωσα νίωθω μία απίστευτη γαλήνη και ηρεμία....Και φυσικά η βοήθεια όλων ήταν καταλυτική...Μακάρι και στη επαγγελματική μας ζωή πλέον να μας δίνονται οι ευκαιρίες να "παίζουμε" ομαδικά! Γιατί έτσι σίγουρα καταφέρνουμε περισσότερα...

Υ.Γ. Δεν νομίζω πλέον κανένας να μη θυμάται τις γραμμές ροής??? χαχαχα...