Η μεγαλύτερη βλακεία της ΕΡΤ....

Μόλις το άκουσα έμεινα....Μα καλά λέω, είναι δυνατόν; Μία εκπομπή έχει η ΕΡΤ που αξίζει να "αλλάξεις" κανάλι για χάρη της...και ξαφνικά την σταματάνε! Φυσικά αναφέρομαι στην χθεσινή αναπάντεχη απόλυση του Στέλιου Κούλογλου και στη διακοπή των εκπομπών του 'ΡΧΣ' ( Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα) και 'Θεματική βραδιά'.
Και λέω από μέσα μου, πάνε καλά οι άνθρωποι; Έχουν "ξεφύγει" τόσο απροκάλυπτα που το έτος 2008 'διακόπτουν' εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης με συνοπτικές διαδικασίες γιατί σε κάποιους δεν αρέσουν τα θέματα που θίγει ο δημοσιογράφος; Μήπως κάποιοι έχουν μπερδέψει τις εποχές;;;
Από όποια πλευρά και να το πιάσεις ο θέμα βρωμάει! Σχεδόν ανελλιπώς παρακολουθώ τις εκπομπές του κ.Κούλογλου που μαζί με 3-4 άλλες είναι πραγματικά ένα φώς στο σκοτεινό τούνελ της ελληνικής τηλεόρασης . Το περιεχόμενο και το επίπεδο της δημοσιογραφίας την οποία εδώ και χρόνια ασκεί είναι αυτά που τον διαφοροποιούν από όλους τους άλλους 'δήθεν' δημοσιογράφους και τον έχουν καταξιώσει στο χώρο του δημοσιογραφικού ντοκιμαντέρ. Και όμως, δυστυχώς, στη σημερινή εποχή της υποτίθεται ελέυθερης έκφρασης γινόμαστε μάρτυρες μιας αποπομπής δημοσιογράφου και μιας λογοκρισίας χωρίς προηγούμενο για εμάς τους νεότερους. Δεν ξέρω τί άλλο να πώ παρά μόνο οτι οδεύουμε από το κακό στο χειρότερο....
Εγώ ένα λέω...δεν πρόκειται να ξαναπληρώσω την ΕΡΤ στο λογαριασμό της ΔΕΗ για να βλέπω μόνο τις εξελίξεις στη Γιουροβίζιον..Αν αυτό θεωρούν κάποιοι πολιτισμό και ενημέρωση να τον χαίρονται!! Επιλέγω να απέχω.......

(παρακάτω η επιστολή που απέστειλε ο Σ.Κούλογλου πρός την ΕΡΤ...)

Μάης του '68...40 χρόνια μετά...

40 χρόνια περάσαν από τον Γαλλικό Μάη του '68...από τον Μάη που ήταν η αφορμή να μεταλλαχτεί η σύγχρονη κοινωνία σε μια πραγματική συμμετοχική, απελευθερωμένη από κάθε λογική, οποιασδήποτε εξουσίας κοινωνία...

Il est interdit d'interdire! (Απαγορεύεται το απαγορεύεται) Pouvoir à l'Imagination! (Η Φαντασία στην Εξουσία) ήταν κάποια από τα πολλά συνθήματα των γάλλων φοιτητών που έδωσαν το έναυσμα στους νέους όλου του κόσμου να παλέψουν ενάντια σε ότι τους αδικεί και να διεκδικήσουν την ελευθερία του λόγου τους "σπάζοντας" τα συντηριτικά κατεστημένα της εποχής, και υποχρεώνοντας την ιστορία να υποκλιθεί στο μεγαλείο της σκέψης τους.

Σε μία σκέψη ελεύθερη, μια παγκόσμια "προίκα" για όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται καθημερινά ενάντια στην αδικία, όποια μορφή και να έχει...

Αλήθεια, πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για μας, τους νέους του σήμερα να διεκδηκήσουμε την ελευθερία της ύπαρξής μας απέναντι σε όλους αυτούς τους καλά "κρυμμένους" εχθρούς και κινδύνους που καθημερινά μας "μπλοκάρουν" και μας αδρανοπποιούν;